Deryam hüzünlü bir bakış içinde,
Üzgün kırık bir kalp,
Acısını taşıdığın onca yıllar,
Deryamın mavi gözlerinde hapsolmuşlar.
Yakışıklıydı onun gözlerinde,
Aşkı yaşıyor sandı delice,
Kara yağız bir adam kollarını sardı beline.
Yüreği sarsıldı o an çarpıyordu delice,
Aşk bu muydu patlamaya hazır volkan,
Nehirler akıyordu kabına sığmadan.
Ölmek buysa eğer zevkli bir ölümdü,
Zehirlendi hızlıca,
Tüm bedene yayılıyordu ancak,
Adını aşk sandı mavi bakan gözler,
Kollar belini bıraktığında sarsıldı.
Düşüyordu boşluğa, boşluğa,
Ah Derya’m! Ne yaşamış ne yaşatmıştı,
Kara yağız adamın dudakları,
Belli belirsiz aralayıp bitti dedi.
Mavi gözler doldu yüreği sıkıştı,
Sular çekildi bilinmez yataklara,
Aşk sandığı yalan bir aldatmaca.
Şiddeti bilinmez yıkıcı bir deprem,
Ağır hasarlı enkaz altında,
Derya nefessiz öylece kalakaldı,
Çıkamıyordu düştüğü yerden,
Düşüyor düşüyor düşüyor,
Mavi gözlerin gördüğü zifiri karanlık,
Sarsılıyordu bedeni.
O gün bu gün Derya’m hüzünlü bakış içinde…
Nurdan Günay
