Kadıköy’ün sokakları hep denize çıkar Şurası Dağlarca Şurası Arif Damar kokar Bir yerlerden gelir Nazım Hikmet’in sesi Sokaklar adımlanır Cemal Süreya dizeleri gibi Hafiften raylardan ilerler Moda Tramvayı Taş duvar hep sanat kokar Belki de bundandır Kadıköylü hep mutlu yaşar
Gün yeni doğuyordu Pembelikler sızıyordu Gri bulutlar arasından Durak camları olanca kırağı Çimler ölümü beklercesine donuk Bir Kadıköy vapuru kalktı o an Burnu doğuya dönük Martıdan daha beyaz Martı kadar sessiz Bir Kadıköy vapuru gitti ağır Sis çökmüşken uzak tepelere Bir havuz ortasında Yükselip alçalan suyun ritmiyle Güneşin Çamlıca’dan doğma hızında İlerledi ve gözden kayboldu […]
İlkbahar gibi geldin bana sen. Çiçekler dalların üzerinde açarken, gülüşünü yüreğime işledin. Yaz güneşi alnımdaki terden damlayan bir parçaydın. Seninle heveslerimi, heyecanın tadını öğrendim. Sokak hayvanlarına “günaydın” demeyi bile senden öğrendim. Mutlu günlerimizi hatırladıkça, zihnimde tatlı bir anı gibi canlanıyor. İlk buluştuğumuz gün, meyhanede karşılaştık. Seni oradan çıkardım, çünkü bana “Bu gün sen ne istersen […]
Aramak istediğinizi üstte yazmaya başlayın ve aramak için enter tuşuna basın. İptal için ESC tuşuna basın.
