İki pakete çıkardım yalnızlığı.Biri bitmeden,Diğerini içime çekiyorum.Çayla şekeri de bıraktım bu aralar,İstemiyorum!Uzaklar var ya hani,Gitmeye korktuğum.İşte onları kırıp tam ortadan,Demimde eritiyorum… Neden böyleyim?Düşünüyorum!“Eylül’ün eli kulağında” ondandır diyorum.Ama;Bu yalana bir türlü kanamıyorum.