Çıkmaz sokaklarda oyunlar oynamayı severdim, annem orada trafik olmaz diye benim güvende olduğumu düşünürdü, ziyan etmedim annemin fikrini, ziyan ettim de kendimi, etmedim annemi, o güvende… Çelik çomakları, dokuztaşları bir kenara koyup da, gençliğimi ziyanlara koşturduğum yaşlarımda bilmediğim çıkmaz sokaklar olmadı hiç, bildim de girmedim o çıkmazlara.
Kovalamaca oynama yaşım hiç geçmedi benim, mahalledeki arkadaşlarım kovaladı önce, sözüm ona elimsende… Sonra mı? Kovalandım, elimdekilerle, elimdekiler ne mi? Sormayın. Dayak mı? Anlatmayayım, ağlamayın. Elimsendeyle başlamıştı sokak anılarım, can yakan sopalarla kovalandı gençliğim, susmadıkça ben oyun hiç bitmedi.
