Düz çizgiler çizemez herkes. Eğri büğrüdür, bazılarının kalem izleri. İncecik patikalar oluşturur şiirleri dik yamaçlarda. Yürüyen, yorulsun istediklerinden.
Hele bi git! Öykülerinde, köy yolları gelir gözünün önüne hemen. Tozu, genzi yakan. Masalları güldürür ama! Uydurma olduklarından. Lakin; ateş olmayan yerden de duman çıkmaz.
Kimileri böyledir işte. Görsen anlaşılmaz, duysan inanılmaz. Tanımak için, oturmak gerektir sofralarına, kınamadan. Çünkü onlar; sonbaharı kaşıklayıp, zemheriye banarlar ekmeklerini. Çağla çiçekleri doludururken kadehlerine, yaz yağmuru sızar hüzünlü gözlerinden…
