Hayat bizi bir yerden alıyor,başka bir yere koyuyor.Sonra da diyor ki;”burdan devam et.”Yerle gök arasında sıkışıp afallıyoruz.Küçük bir bebek gibi ayakta durmaya çalışıp,yolumuzu sorguluyoruz.Ansızın kayıplar yaşyoruz.Ve yaşamımıza bir takım insanlar dahil oluyor.Planlanmış gibi herşey….Bu gelen insanlar belki bizi yola sokmak,belki de yoldan çıkarmak için geliyor.Kimi sevgi dolu,kimi riyakar,kimi sadakatsız kimiyse vefa dolu.Vardır yaşamın bir bildiği yollarımızı çizerken…Bu kısa yolculuğun tadını çıkarmak gerekiyor.Rolümüzü keyifle oynayıp,hırstan uzak,şüpheden ırak olmalıyız ki; anı yaşayabilelim.Çünkü dünyada ne kadar kalacağımız hakkında belli bir süre yok.Herkesin nasibi kendine esir….Deli umutlar da va bu nasiplerde,manzarasını kapattığımız pencerelerde…Özlediğini sadece rüyalarında görmekten başka çaresi olmayanlarda var,Sarp uçurumlardan sevdiğini itenlerde…. Geçip giderken yanıbaşımızdan hayat;öğretiyor,test ediyor sonra da bu kapı diye yol gösteriyor.Yollarımızın gerçek dostlar ve sevenlerle karşılaşması dileğiyle……
