Saçında kırk yaş beyazları
Ama daha çocuksun
Siyah rüzgarları bitmemiş gecelerin
Ahşap rüyalarında uçuşur tel tel
Kırılgan
Hassas ve yorgunsun
Üstünü çizemiyor ağır yenilgilerinin
Ellerin soğuk çünkü
Ellerin kar beyazı
Bir çiçek bile düşlemiyorsun
Kır atlar geçmiyor bahçelerinden
Artık baharı sevemiyorsun
Bütün peri masalları bir yalan
Biliyorsun
Mavilerde yirmi bin fersah
Ağlasan bile
O kıyıya dik güneşi
Göremiyorsun
Gözlerin buğulu hâlâ
Bakışlarında hançer boşluğu
Yalnız ve ürkek yürüyüşlerin
Ama daha çocuksun
Konuşurken sesin titriyor
Hiçbir cümleni bitiremiyorsun
Yüzüstü yatıyorsun
Sırtında ince çiğ taneleri
Karanfiller, zambaklar
Ayakların çıplak ve kirli
Yıllar önce ezberlediğin
O türküyü söylüyorsun
Bir uykunun ortasında
Senin olmayan bedeller ödüyorsun
Adından sesli harfler düşüyor
Adın dudaklarda bir feryat
Yine de başın dik korkularına
Ama daha çocuksun, gizleyemiyorsun
Yine ve yine harika bir yorum… yüreğine, kalemine sağlık balım
Teşekkür ederim 🙏😊