Yaşam ağacı, göklere uzanan dallarıyla Tanrılara sarılır. Toprağın altına uzanan kökleriyle, atalarımız sarılır. Bu dünyada gövdesi de yaşamın kendisidir. Bizlerde yaşamaya çabalarken, köklerimize, kendi atalarımız doğru bir yolculuğa çıkalım. Karanlığın bilinmezliği korkutucu olsa bile, yolculuğun sonunda tamamlanma hissi bizi bekliyordur.
