Nerede bilmiyoruz fakat
Buluşacağız mutlaka bir gün ve
Kaldırıp kirpiklerini,
Hazinelerini bağışlayacaksın bana…
Ne kadar zaman sonra bilmiyoruz fakat
Kendi izlerinde yürüye yürüye
Kendi sesinle çağıra çağıra kendini,
Kendin getireceksin yine, bana kendini..
Gözüne kaçan bir toz zerresini, üfler gibi
Üfleyeceğim ruhuna…
Unutacaksın, serin bir unutmayla,
Hatırlamayı da unutmayı da
Soyunup maddeden, renkten, bedenden ve
evvelden, daha evvelden, daha daha evvelden
İçimdeki yangını göstereceğim ve
Bir mecusi olup, secde edeceksin iman tahtama..
Şimdi uyu..
Vakit var daha!
Öperim, iki gözünden
İkisinden!
Hakan Yakıcı
Zulasında Şiir Taşıyan Adam
2024, Zemheri / İzmir
Uzun süredir okuduğum bir şiirden hiç bu kadar keyif almamıştım, yüreğine sağlık Hakan Yakıcı.