Öykü

Kimsesiz bir kadın olan Menera Yuhalo, daha yirmi altılarındaydı. Görüntüde yıllar eskitememiş, çocuk ruhunu korumuştu. Bir sabah uyandığında, kaos dolu...

Bir gece kentin kenar caddelerinden birinde yağmur yağıyor. Kış. Gece yarısı. Sırtında çektiği atık toplama arabasını zar zor sokağın başındaki...

Gecenin ayazında, kar tanelerinin ince ince semadan indiği vakitsiz bir anda, babamın beyaz paltosu düşüverdi aklıma. Hani şu naftaline bulanıp...

Karanlık bir koridor… Avuçlarımda birer dantel örtüsü, ışığı bulmaya çalışıyorum. Başım devamlı sağa ve sola dönüyor. Belli belirsiz bir aydınlıkta...

Bir açıdan bakınca fıkra gibiydi, bir Türk, bir Fransız ve bir Koreli. Koreli zaten uyuyordu boğazını kestiğimde ama Fransız uğraştırdı...