Öyle zamanlar olur ki,içimizdekileri herkesten gizleriz.Kimseye dert anlatamaz,sır açamaz,hayallerimiz ve hayatlarımız arasında sıkışır kalırız.Adım atmaya bile mecalimiz yokken,koşmaya mecbur oluruz.Vazgeçmek isteriz bir çok şeyden.Bazen hayallerimiz yerle bir olur.Dağ başında kalmayı,bir odada yalnız olmayı ya da yalnızlığın yaşandığı yer ararız.Birileri incitmiştir bizi.Ruhani bir dermansızlık içine sokmuştur.Ama yaşamak için vakit zannettiğimizden daha azdır.Hayatın muadili yoktur.Şimdi kalk.Sevdiklerine “alo”de,Gökyüzünün muhteşem hakimiyetine bak.Yağmur varsa ıslan!Soğuk varsa eğer üşü!Güneş kızgınsa yeryüzüne ,altına geçip hisset iliklerine kadar….Ve en önemlisi kendine güzel bir kahve ısmarla…..Unutma bu günün tekrarı yok….
