Bir dağa benziyordu yüzün
Kıyaslanamaz –ölçülemez-sonsuz(yekpare)
Musa’nın kalbinde eriyen gözlerin-okyanus-kabarıp alçalan erlik
“Dünyayı yarattım.” diyor uçan gövde. “Yalnızlar ve yanlışlar için. Çünkü herkes geç kalmıştı
kendine.”
Ve çocuklar beyazlar içindeydi kum saatinde
Çoğaldıkça eksilen-düştükçe alçalan gök(dağ) benim duvarım-tarot ve büyü-kesif toprak
Yüzün bir dağa benziyordu-kor karanlığa-ışıksız ruhlara evriliyor saçların
Nesneler seçilemeyen-göz yalnızca saydam olanı görür ve saklar-içeride
Bakışında hükümsüz ışıltı gibi tanrıtanımaz kökler saldım yeryüzüne
Biliyorduk hiçbir şeyin aslen var olmadığını- ince kılcal mayoz ve mitos
Ağzının deltasında bakırdan durduğunu önsezinin
Ateşin çalındığını-bu yüzden yıldızların sönmediğini asla! Kalbimizde küle dönüşerek
yankılandığını(Yankı, bir şehrin devrim özlemi!)
Ve içimdeydi Musa-Musa içimde yaşıyordu- o benimleydi
Zaman durdu-Su boğuk
Parçalandı kum saati
“O” aslolan içimdeki!
Bir yanıt yazın
Hakkımızda
Kibele Kültür Sanat
Merhaba sevgili okur.
Mitolojide Tanrıların anası olarak bilinen Tanrıça Kibele’nin anaç, üretken, hayatın devamını sağlayan özelliklerinin uğruna inandık. Ve onun adını kullanıp Kibele Sanat olarak edebiyatta biz de varız dedik. Edindiğimiz misyonla amacımız; bizden önceki kalem ustalarımızın bayrağını, gelecek kuşaklara ulaştırmak. Çünkü edebiyat dünya tarihini içinde barındıran devasa bir ansiklopedidir… Devamını Oku