Bahar yüzünü düşünmekten alamıyorum kendimi,
Sevgiyle, aşkla bakan gözlerini unutamıyorum,
Sabrım zorluyor aklımı…
Yerine kimseleri koyamıyorum.
Sarhoş gibi geziyorum seninle olduğumuz yerlerde,
Bir sağa, bir sola bakıyorum,
Ve her defasında;
“Şimdi gelmek üzere!” diyorum…
Dakikalar, saatler geçiyor; sen yoksun!
Denize dalıyorum sonrasında…”Turuncu, mavi. meltem, hepsini beraber içimize çekmiştik” diyorum…
Yüreğim yine alevli…
Kesmiyor iyot kokusu ve denizin maviliği sensizliğimi.
Özlem niye azalmıyor, bilmiyorum.
Tek bildiğim canını canımla ödüyorum.
Bu yük ağır olsa da bendeki bedende,
Sesin ve hayalin fırtınaya rağmen dimdik tutuyor beni.
Hatta ikimize kahve yaparken belime sarılışlarındır ruhumdaki yaranın merhemi…
Senden iyisi yok bu dünyada, senin kadar seveni de.
Yapabildiğim tek bir şey var; o da beklemek…
Sen gram gram toprağa karışırken,
Ben buralarda yanıyorum, eksiliyorum, özlüyorum….
