+65’LİKLER (1950’li yıllarda çocuk, 1960’lı yıllarda genç olanlar) / Hatice Ümit Arpınar 0 (0)

                                                                                           Onlar, çocukken doktor ya da öğretmen gibi bir meslekleri yoksa genelde anneler çalışmaz, çocuklarını kendileri büyütürdü. İlkokula gidene kadar kreş ya da anaokulu bilmeyen çocuklar, annelerinin yanından hiç ayrılmamış olduklarından okulun ilk günü bazıları anneleri onları bıraktı zannedip bir kaç gün ağlarlardı. Okula ilk gün anneleri, sonraki günler varsa abla ya da ağabey […]

Loading

Son Randevu / Hatice Ümit Arpınar 3 (1)

Sevgili Reha,  Bugün gittiğim  sergide Edward Hopper’in  iki kadının bir masada oturduğu tablosunu gördüm. Seninle buluşmaya gelmeden önce ben de Öykü ile oturup “Sana ne diyeyim” diye konuşmuştum. Son buluşmamız olduğunu bilmeden nasıl sevinçle müjde vermeye de gelmiştim. -Seda iş yerinden haber geldi, yarın Almanya’ya gidiyorum , diyordun mutlu ve neşeli bir şekilde. -Artık gelemezsin […]

Loading

Geçmiş Yılların Goog’ları – Gazeteler / Hatice Ümit Arpınar 5 (2)

  1950’li yıllardan 1980’li yılların sonlarına kadar ki gazeteler şimdiki SOSYAL MEDYA gibiydi. Her evde mutlaka bir, hatta bazı evlerde iki gazete olurdu ve ev halkının hepsine hitap ederdi. Evin en küçükleri, ilk olarak çizgi romanları (Fatoş, Basri, Güngörmüşler, Sadık Demir, Dedektif Nick gibi) okurlardı. Evin genç kızları, önce falını sonra tefrika (her gün bir […]

Loading

Umut / Hatice Ümit Arpınar 4.9 (8)

(Hep peşinden koşulması gereken duygu)    ”Umutsuz kalmak sadece nefes alıp vermektir” derdin annem. Bak senin umudun olan kızın bugün çok iyi bir avukat, haksızlığa uğrayan, eziyet gören tıpkı senin gibi kadınların en büyük yardımcısı. Keşke görebilseydin, benimle gurur duyardın. Parmağımdaki yüzüğün bana en büyük kuvvet. Seni koruyamadım, küçüktüm ama şimdi derdine çare bulduğum  her […]

Loading

Kar Küresi / Hatice  Ümit Arpınar  4.8 (6)

   Rüya gözlerini açtığında odasının derin bir sessizlik içinde olduğunu gördü. Sanki bütün doğa susmuştu. Yatağından kalkıp pencereye gitti, perdeyi açınca yağmakta olan karı gördü. Her yer bembeyazdı, kar bütün sesleri yutmuş, sessizlik hakim olmuştu. Başını cama dayadı, eli boynundaki madalyon da, geçen yılı düşündü. ***    Yılın ilk karı yağarken okulundan çıkmış, kaymamak için […]

Loading

Aramak istediğinizi üstte yazmaya başlayın ve aramak için enter tuşuna basın. İptal için ESC tuşuna basın.

Üste dön