Bir kandil gecesi dualarımla süsledim seni,
Arife günlerinde.
Ve artık yoksun evimde,
Ruhlarımız huzur diyarında.
Bir mezar taşına döküyorum içimi,
Halimi hiç iyi görmüyorum.
Zaten kimse de görmüyor beni,
Ne yaşadığımı…
Ne düşündüğümü bilen yok,
Taşımaktan yorulup bırakamadığım yükler var sırtımda.
Unutamadığım acılar hep aklımda,
O mavi rengi sevmiyorum artık,
Yanıp sönen mavi ışıkları.
Şimdi bende yokum o evde, ateşin düştüğü yerde,
Mevsimler kederi gösteriyor,
Bakışlar son baharı.
Vay be…
Bağrına basıp kokladığın o çiçekler,
Toprak üstünde şimdi.
Hasret kokuları bir yanda,
Dönüp gidiyorum bambaşka hayatlara.
Her adımda…
Ardıma bakamadan,
Kırıp dökmeden.
Gözyaşlarımı silerek,
Gizleyerek…
.
Hakkımızda
Kibele Kültür Sanat
Merhaba sevgili okur.
Mitolojide Tanrıların anası olarak bilinen Tanrıça Kibele’nin anaç, üretken, hayatın devamını sağlayan özelliklerinin uğruna inandık. Ve onun adını kullanıp Kibele Sanat olarak edebiyatta biz de varız dedik. Edindiğimiz misyonla amacımız; bizden önceki kalem ustalarımızın bayrağını, gelecek kuşaklara ulaştırmak. Çünkü edebiyat dünya tarihini içinde barındıran devasa bir ansiklopedidir… Devamını Oku