Acıyor Anne / Ayfer Kayaaltı

Sordum anneme, acı ne renk diye
Acı renksizmiş.
Siyahı, beyazı, alı da yokmuş moru da.
Öyle söyledi annem…
Ama acı vardır zifir gibi,
Sen korkma, ben çekerim senin yerine dedi.
Sevindim.
Sordum anneme, acının tadı var mı diye
Acı tatsızmış
Ekşisi, acısı, tuzlusu da yokmuş tatlısı da.
Öyle söyledi annem…
Ama acı vardır zehir gibi,
Sen korkma, ben içerim senin yerine dedi.
Sevindim. Olmaz demedim.
Sordum anneme, acı büyük mü diye.
Acı hacimsizmiş
Ağırlığı, kilosu, eni de yokmuş boyu da.
Öyle söyledi annem…
Ama acı vardır, kurşun gibi,
Sen korkma, ben taşırım senin yerine dedi.
Yine sevindim, küçüğüm ya ondandır dedim.
Sordum anneme sen hiç yorulmaz mısın diye.
Sen ağlama yeter ki
Ben senin gülümsemende dinlenirim.
Sen hep var ol yeter ki
Ben senin varlığınla çoğalırım.
Öyle söyledi annem.
SEVİNDİM, kendimi bir şey zannettim.
Sen, yoksun ya şimdi annem
Artık ACI yı ben çekiyorum, ben taşıyorum, ben içiyorum.
Artık ben de bir anneyim ANNEM….