Köhne bir kalabalıkta buldum seni,
Yalnız, yapayalnızdın.
Gözlerin vardı;
Öyle mahzun,
Öyle bahar misali.
Gökyüzüne dalardın,
Gözlerin dolardı.
Sözlerinle dokunurdun yüreklere,
Bulutlar birikirdi.
Gri ve kül rengi bulutlar,
Bir yağmur başlardı,
Vakitsiz, gürültüsüz.
Tebessüm ederdin,
Tüm çocukluğunla.
Dudaklarından,
Sıcacık gülüşler dökülürdü.
Yağmurlar kesilir,
Bulutlar dağılırdı.
Yavaşça mavi gözükürdü,
Umut tadında.
Soğuk ve kuytu vadilere
Yeniden gün doğardı.
Çok uzaklardan
Dalga dalga, sürü sürü
Kuşlar gelirdi.
Kimi turna kimi kırlangıçtı.
Minnacık dalında,
Rengarenk gelincikler açardı.
Yer ve gök…
Mis gibi toprak kokardı.
Yüreğim buram buram sen kokardı.
– Samet TUNCA
