İçim buruktur benim,
Hiç yaşanılmayacak bir duyguya kapılıyorum.
Haberi yok,
Ben, bunu içimde yaşatıyorum.
Sessizliğe gömüldüm niceden,
Sana haykırmak isterdim her heceden.
Yollar ayrı,
Kapılar kapalı,
Kimdeydi bu kapının anahtarı?
Ellerin beyaz, benzin sarı,
Sana anlatamam bu meçhul ızdırabı.
Aynı yollarda, aynı zamanda,
Anladım ki kendi gönlüm dar bana.
Gözlerim esrar-ı hüsn ile şaşkın,
Yatın umutlarım uykuya yatın.
Vuslat yoktu ucunda,
Şimdi gönlüm derin bir hicranda.
Benim korkum,
Senin gölgende saklıdır.
Bana zamanın ötesinde bir gül açtır.
Şimdi ben eylül,
Sen haziran.
Hafiften,inceden,beyazdan
Yoruldum,
Her şeyin anlamını yutan
Bu zamandan.
Benim sessizliğim
Senin bakışlarında saklıdır.
Suskundur yüreğimdeki kalemim.
Konuşması ebedi yasaktır.
(Nuran Temur)
