Ne doğduğum yeri özlüyorum,
ne yaşadığım yeri,
ne de gezip gördüğüm şehirleri.
sanki ortak bir geçmişimiz olmamış;
gözlerim değmemiş o şehrin gökyüzüne,
senin gözlerine değmemiş gibi.
Alışamıyorum
Belki de alışmamak güzel…
Eğer alışsaydım,
bir kurdun ruhumu kemirdiği bu acıyı hissetmez
muktediri alkışlardım.
Alışmak,hiç tanımadığın bir elin cebine para bırakması gibi bir şey.
Ruhumu kemirsin kurtlar.
Yüreğim hiçbir şeyden tat almasın.
Şehirler yürüdüğü gün
düşünce rayları üzerinde, patikalarda
ben onlara,
onlar bana alışacağız.
Bir çocuk gibi.
