Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
N’ola derd ü isyânımı sormaz mısın?
Pencere-i gamdan taşan hüzünleri
Fânîden alıp da ‘adem’e atmaz mısın?
Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
N’ola bu gurbet ü yalnızlığımı duymaz mısın?
Bâhârımın cânına üfleyip de
Buzdan dîvârı virân etmez misin?
Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
N’ola bu mihnet ü çilemden haberdâr olmaz mısın?
‘Akl deryâsında kudûrî canâverleri
Zincîre vurup da mahv etmez misin?
Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
Yûsuf’u kuyudan halâs eden sen değil misin?
Seb‘a senelik esâretin ardından kırk yıl saltanat,
Mısr’a cennet nefesi veren sen değil misin?
Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
Yirmi beşimi zehr-i firâka gark eden sen değil misin?
Arş-ı a‘lâyı inleten figânımı işitip de
Beni ebediyyete atmaz mısın?
Ey firâkın meçhûl gaddâr efendisi,
Nâ-tâkâtım, nâ-çâreyim, bitâbım…
Cefâyı ref‘ edip benden
Bu cihân-ı fânîde safâ ihsân etmez misin?
