Tut ellerimden sen bu bir oyundu
Sonu belli zamanda bir umuttu
Seni gördüğümde dilim tutuktu
Nasıl anlatsam bu işin sonunu
Yüzün ilk defa bu kadar somurttu
Seni ilk gördüğüm an düşlerimde
Zamanımı vermişim ellerine
Saçımı saatlerce sevişlerine
Baharın olacağım dediğinde
İnandım mı sanarsın gözlerine
Bıraktım çabayı o gemi batsın
Biri gitsin başka hayale dalsın
Demiştim şiirimde nevbaharsın
Sen daha etrafında ne ararsın
Anca sana yazılanı yaşarsın
Ayrılıklar karanlıktan zifiri
Gözünün kalmamış bende bir feri
Durmadan kapına geldiğimde mi
Bırak artık kafandaki ildemi
Belki de bu karanlığın son demi
Asrın yağmuru yağdı gözlerimden
Bulutların tüm yükü sözlerinden
Dalmışım derine düşüncelerden
Medet ummam artık hiç bir güzelden
Geliyor kokun gül bahçelerinden
Gül, gül ki güllerim birden yeşersin
Gülüşün aşka benzer bilir misin
Kuşlar ölümü özler sebep sensin
Hala gökyüzünde neden gezersin
Öylece bir yanıp birden sönersin
Hiç böyle üzülmemiştim ömrümce
Seni ben bir anda öyle görünce
Mecnun da hep olmazları sevince
Bir aşık gül bahçesine girince
Bülbüle dert olunca yeterince
Geçti mi bahar geldi mi yazım
Dün yazım derdim bugün derim sızım
Sordular söylemedim umarsızım
Dersen işte bu sefer yalansızım
Senleyken geçer hep zaman ansızın
Sana şiir okuduğum o gece
Gözyaşların hala durur göğsümde
Aç gözlerini bir aşık seninle
Bilmezdim baharla geleceğine
Zamanın birden eriyeceğine
Meğerse bilmezmiş kuşlar ölmeyi
Eskiden severdim seni sevmeyi
Rutin acılar gönlümü delmeyi
Yaşarsan son bir kez seni görmeyi
Elem dolu bir ömrü bitirmeyi
Meğerse bilmezmiş kuşlar ölmeyi…
