Yaşam merdivenini çıkıyordum bir bir,
Her merdivenin tadı bir başkaydı.
Bu tadın verdiği lezzette herkeste farklıydı.
Her adımın sende uyandırdığı tatlar farklıydı.
Korku,heyecan,hüzün basamaklarından geçtin kimi kez.
Hiç beklemediğin anda korku,cesarete bıraktı kendini.
Ya da umutsuzluk ümide bıraktı kendini.
Merdiven basamaklarını tek tek inenlerdensen,
Hayatı sırasıyla yaşayanlardansın.
Ya da olmaz tek tek diyenlerdensen.
O zaman hayatı oyun haline getirmişsin.
Acıyı tatmadan tatlısı benim olsun,
Yaşam işte…
Anlatınca ne kadar da basit.
İnsana bir merdiven basamağı kadar yakın.
Ama ruhuna yapıştırdığı,bir o kadar uzak.
Basamakların elbet bir sonu gelir.
Çık çık nereye kadar…ya da …in in nereye kadar.
Yaşama ne kadar da benziyor.
Yaşamın akışı da yoracak seni.
Basamakların seni yorduğu gibi.
Yaşamın akışı da bitecek bir gün sonunda.
Merdiven basamakları gibi…
