Herkesin kendini bulma yolculuğu ve erişebildiği en yüksek mertebeyi nasıl hak ettiğinin imzalı belgesi ‘Yaşam’… Kalbini besleyen, manalı kılansa nasıl yaşadığın.
Yaşamın kalbe nasıl etki bıraktığının izdüşümleri ise gözler… Kalbin aynası olan gözler… Okumakta mahir olana nasıl da anlatır çığlık çığlığa; gönüldeki kırgınlıkları, yorgunlukları, umutları…
Söyleyin bana bu hayatta yara almadan, dikenlere batmadan, yanılgılarda kaybolmadan, acının eşiğine bile değmeden yaşamak mümkün mü?
Hayat bizden mütemadiyen parçalar koparıyor büyüklü küçüklü. Azar azar eksiliyor ve yavaş yavaş tükeniyoruz. Kendimize bir şeyler kattığımızı zannederken, yadsınamaz şekilde bir şeyler eksiliyor ruhumuzdan ve hatta hayatlarımızdan. Kimi zaman sessiz sedasız kimi zaman kalbe ağır gelen yangın ve sızılarla…Ve bazen ağır gelse de, alternatiflerden sabrı ya da şükrü iliştirerek öylece devam ediyoruz yolumuza.
