Son Anahtarı / Semina İdil

Boş bir kağıtta sıralanmış çamaşır ipleri
ve ipe astığım kaderimin
oldurmazlığı olduran eğri büğrü dizeleri
içi boş ve sapı var tüm hayatlarım
kimisi doldurur boşluğu karalayarak
kimisi sayar içinden metronom gibi
gelecekten medet umarak
boş bir kağıtta gizlenmiş pandora’nın kutusu
ve saçar tüm siyah beyaz insanlık
çamaşır sepetine bastırıp gizlediği
rengarenk kirli zehrini
büyük patlama tarihin aksine
her boş kağıtta yeniden alevlenir
ve yüzyıllardır süregelen
başlatan bu amansız devrimi
bir sol anahtarının önderliğiyledir.

makineleşmiş dünyaya kafa tutarcasına
tek tuşla yukarı çıkanları düşmanım belledim
alnımda damlacıklar, kulağımda eskimiş şarkılar
emeğimle geçtim tüm o tozlu yollardan
metroda emekçi, çamaşır ipi asanlar
ben tozlu yolumdan geçip giderken
onların elinde sazları var, içinde şeytanlar
kolayı düşman bellemiştim ya hani
fakat kalmadı artık benim de dayanacak takatim
beni de yuttu bu makineleştiren kara delik
saçtığınız zehrinizle beni de benzettiniz kendinize
işte şimdi ben
alnımda soğumuş damlacıklarım, kulağımda kısık şarkılarım
bir yürüyen merdivende yürümeyen şiirselliğimle baş başayım.
işte şimdi ben
gri tuşlu piyanomun getirdiği yerde
kendimi asamıyorsam eğer çamaşır iplerine
bir sol anahtarının önderliğiyle
yürüyen merdivenler döşeyeceğim.
SOL
…….la
…………si
…………….do
………………….re
……………………..mi
………………………….fa
…………………………….SON.