yüzümü ısıran zamansız rüzgârla sanılanın aksine koşabilmekken dileğim gönlümün gördüğünü gözüm görmezken düşecek korkusuyla tutarken ellerimi hayatın ertelenmişlikleri taşa...

  yaşamdan kaçak ürkek bir balıktır ruhum çekerken ölmeye küreklerini başlar erkenden örmeye ağlarını balıkçıların açıkta eylenmenin açlığıyla koşarken bilmediği...

  ay ışığı saatleri uçuşan saçlarımıza gebe bakire sandığımız gümüş tekerleğin leydisi aslında bilmem kaçıncı kez kendini doğuruyor nefret sularına...

  saat dört yirmi bir sabah desen değil geceye çoktan geç kalınmış kovuşturulmuş duygularla sevişen günün aşağılık yetimi saat dört...

  ötekileşmiş sıfatlardan arda kalıp başka isim bilmeyenlerin başkalaştırdığı bizler yasakladıkları tüm sesler ve başkaldırmaya gelince iş, ismimi hatırlayanın buyrukları....