Unutmak mümkün mü, böyle, cananı?
İşlemişim ilmek ilmek sevdanı.
Boynuma astılar aşkın fermanı.
Can çıkar da, sevdan çıkmaz bedenden.
Aşkınla tutuştu her bir nefesim,
Yokluğunla çöktü, sustu hevesim.
Vur hançerini yık göğüs kafesim,
Kan çıkar da, sevdan çıkmaz bedenden
Aklımdaydın ,daha demin, yenice,
Uyku yok; yatakta döndüm öylece.
Zifiri karanlık, aysız bir gece…
Tan çıkar da, sevdan çıkmaz bedenden.
Neşem kalmadı, bak eski hâlimden.
Hayâller, eriyip gitti elimden.
”Kara sevdadır bu” derken dilimden,
Sen çıkar da, sevdan çıkmaz bedenden.
Ali Gürler
