Matemin karanlığında yazdığım şiirlerimi,
Döşüyorum yollarına, takılsın ayaklarına.
Bir anlık kelebek mevsimini ,
Esir ettin hüznün aşklarına.
Kırıldı tutunduğum umut dallarım,
Ürkek kuşlar gibiydi avuntularım.
Hüzün satan eylül değil can cazım,
Adı çıkmış bir kere sonbaharın.
Acılara sarıldım yüreği nakışlım,
Sevgi ne renktir söyle ceylan bakışlım.
Gönlümde hazin besteler, şiirlerim utangaç
Gecemden yıldız çalan bakışlarına muhtaç.
Pamuklara sardım nazlı mısralarımı,
Yalnızların yamacında topladım ayrılıkları.
Gidişlerinde değişirken özlemin rengi,
Sensizliğe isyan eder gönlümün mihengi.
Nursel Camcı
