Şiir

Bir düş gördüm düşümde, Düğümlü bir ip üzerinde yürüyordum çok yüksekte. Kırmızı damlalar inerken yeryüzüne, Acaba ölüm bu mu diyordum....

Ben hiç Stockholm’e gitmedim, Havasını solumadım, Suyunu içmedim, Sokaklarında yürümedim, Kaldırımlarına basmadım, Kadınlarını görmedim, Çünkü ben Stockholm’a hiç varmadım. Sendromunu...

Terk edip çıktığımda evimi,Hatıralar bir yanında odamın yığılı.Güneşimi...Denizimi...Bırakıp gittiğimdi,Bir İstanbul şafak vakti.Kederli hayatımın sürüp gittiğiydi,Sürüklenen valizimin tekeri.Beyaz çiçekler karşılayacaktı beni,Beyaz...

Sırt üstü yatmadım hiç, Bir cigara tüttürüp, Gözlerimi dikmedim tavana. Eskimiş dediler koynumuzda biriken zamana, Şehir şehir... Sırtımda taşıdım taştan...

kundak örseliyor  ilk göz ağrısı cılız bir eti sil sil bitmiyor alnında domur domur ter anasızlığı biliyorum ağlamıyorsun  sütsüzlük müebbetine...