Cam kenarındaki koltuğa oturmuş, gözlerini dışarıda hızla geçen şehre dikmişti. Sonbaharın serinliğini taşıyan puslu bir öğle vaktiydi. Ağaçların...

    Yatağın üzerinde açtığı valiziyle uzun süre bakıştılar. Hala ayaktaydı. Yatak odasında, aydınlatması çok narin ve soğuk olan lamba,...

  “İyi ki bu masaya oturdum. Kapı karşımda, pencereden de dışarıyı görebiliyorum.  Geldiğinde aranıp durmasın. Görür görmez koşarım yanına. Allah’tan...

Perihan, o sabah bir kahve kupasını daha sehpaya bırakıp koltuğa yığıldığında, zamanın kaç olduğunu bile bilmiyordu. Perdeler kapalıydı, ev loştu....

Sabah güneşi, eski tahta pencerenin kırık camından süzülüp yere düştü. Yorganın ucundan çıkan eller kırışık ve iplik gibi incecikti.  Perdeler...