Arkana Bakma Sakın / Canan Tümen

Kaçmak istiyorum bu şehirden, gitmek değil kaçmak… Her şeyi bırakıp ardımda bir bilinmezliğe yol almak. Ne para ne pul, hiçbir şey taşımayacağım yanımda. Bir sırt çantalı gezgin gibi mesela ya da bir sokak müzisyeni… Sokaklarda resim yaparım belki. İlla ki bir şeyler bulurum yapacak… Hiç biriktirmeden, o gün ne kazandıysam o kadarlık yaşamak istiyorum.

                Bir kuruluşta sekiz-beş çalıştım yıllardır. Kiralık bir evim ve döküntü bir arabadan başka neyim var? Bunca yıl hastalık ve stresten başka neye sahip oldum acaba? Hiç! Kocaman bir hiç!

                Köyde bir yaşlı anam var ardımda bırakacağım. Beni hiç hatırlamıyor, hatırladığı hiçbir şey yok. Birkaç dost – hoş belki de dost sanıyorumdur onları ve bir işim var, onu da hiç sevmiyorum. Daha ne bekliyorum ki?

                Bir nişanlım vardı, yıllar önce; beni terk etti. Üç kardeşim var, şeytan görsün işgüzar yüzlerini. Bana ihtiyacı olan yaşlı komşumu da güvendiğim birine emanet edip düşeceğim yollara, yollarıma…

                Derdi de almayacağım, ilaçlarımı da. Gözyaşlarım hatıra olsun, tüm olumsuz fikirlerim… Çıkmazlarım, çelişkilerim, endişelerim; kocaman kederlerim… Hepsi arkamdan baksın ben giderken. Ben bir kez bile dönüp bakmayayım onlara.

                Sabaha kadar yürüyüp tüm gün uyuyayım mesela, günlerce hiç konuşmayayım. Sevdiğim şarkılar çıksın karşıma, beni bekleyen şehirlerde. Belki de seveceğim şarkılar dolanacak dilime. Kimseye kaptırmayayım gönlümü, kimsenin de gönlünü kapmayayım. Bir şehirden uğurladığım bulutlar tekrar çıksın karşıma. Her sabah güneşi selamlamadan güne başlamayayım. Çiçeklerin renklerine hayran olayım, taşlarla konuşayım. Yağmur damlaları söylesin en güzel ezgilerini. Yol arkadaşlarım olsun ama uzun sürmesin yolculuğumuz. Bir tek yalnızlığım gelsin benimle, bir tek yalnızlığım.

                İnsan bir hırkayla bir ömür geçirebilir değil mi? birkaç lokma bir gün yetebilir. Tüm eşyalarım ihtiyacı olanın olsun. Sırt çantamı ve kendimi aldım yanıma.

                Gitmeme çeyrek kala hafızamı kaybediyorum. Geçmişime dair her ne var ise unuttum, göle attım, kuruttum. Avuçladım rüzgârları. Şimdi bambaşka diyarlara açıyorum yelkenimi, dileklerimi, ellerimi…

                Yüreğimi…

Loading

Yazıyı nasıl buldunuz?

Oy için yıldıza tıkla!

Ortalama Oy / 5. Oy Sayısı

Oyu yok

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Paylaşarak destek olabilirsiniz!
1982 yılı Kütahya-Emet doğumlu. Evli ve iki çocuk annesi. Yirmi yılı aşkın öğretmenlik yapıyor. Aydın, İzmir, Erzincan, Balıkesir ve Eskişehir illerinde matematik öğretmenliği yaptı. Halen Eskişehir'de yaşamaktadır. Çocukluğundan beri yazmayı çok seviyor. Çeşitli edebiyat yarışmalarında jüri üyeliği yapmış, antolojilerde öyküleri yayınlanmıştır. Öykü ve şiir yarışmalarında ödülleri vardır. Çeşitli edebiyat dergilerinde şiir ve öyküler yazıyor. 2018 yılında yayınlanan "Bir Şiir Bir Öykü" isimli bir kitabı vardır. Edebiyatın dışında müzikle ve sanatın çeşitli dallarıyla amatör olarak ilgilenmeyi seviyor. TEMA'ya üyedir.
Yazı oluşturuldu 24

Bir yanıt yazın

Benzer yazılar

Aramak istediğinizi üstte yazmaya başlayın ve aramak için enter tuşuna basın. İptal için ESC tuşuna basın.

Üste dön