Neyim var benim dostum
Her yanım sızlıyor
İçim sıkılıyor
Sanki bir hortumun ortasında
Anlatamadığım sonsuz bir boşluk
Kayboluyorum dipsiz kuyularda
Bir uçurumun kenarında;
Araftayım
Neyim var benim dostum
Durduk yere ağlıyorum bazen
Umursamıyorum desem de yalan
Her şeyi takıyorum kafama
Dalıp dalıp gidiyorum
Konuşsam;
Saçmalıyorum
Neyim var benim dostum
Elim sürekli tetikte
Işıklarım hep açık
Sızmadan uyuyamıyorum
Afakanlar basıyor kalelerimi
Hayallerim yalnızlıktan şikayetçi
Sesim kısılıyor;
Bağıramıyorum;
Yine; yine
Sızıp kalmışsın ateşin karşısında
Kadehinde dolu içmemişsin
Sahilde bizden başka kimse kalmamış
Haydi kalk, toparlan
Gidelim güneş doğmadan
