Yüreğimi yangın yeri etme,
Zemheriye teslim etme mevsimlerimi,
Kapılarıma sürgüler çektirme,
Yüzüme kapattırma pencerelerimi,
Kesme ışığımı,
Gidersen açılmaz pencerelerim,
Perdelerim kapanır,
Karanlıklara hapsederim kendimi,
Gitme!
Gidersen gözlerim de küser,
Bakamaz bir daha,
Ellerim de küser, düşer yanlara çaresiz,
Tutamaz bir daha,
Saçlarım da küser,
Taramam bir daha,
Sen dokunmadıktan sonra,
Cümlelerim küser,
Öznesi sen gittikten sonra,
Gitme!
Duygularım biter, atarım onları çöplüğe,
Yaşar mıyım sanırsın duygusuz.
Kör bıçak gibi kesersen,
Koparırsan kendini benden,
Ben olamam bir daha,
Gecem, gündüzüm,
İçtiğim suyum, aldığım havam,
Sol yanım, diğer yarım sen olmadan,
Ben olamam bir daha.
Gitme!
Gidersen ben de giderim bu şehirden,
Başımı alıp uzaklara,
İzim kalmaz belki beni ararsan,
Bilinmezlerde olurum kim bilir,
Sen gidersen, ben de gelirim ardından,
Göçmen kuş misali
Uçmayı bilemesem bile gölgene sığınmak bile yeter.
Sen gidersen,
Buz keser dağlarım,
Şiirlerimin ilhamı gider,
Baharlarım gider, yeşile durmaz dallarım.
Şarkılarım susar,
Sökülür içimdeki duygularımın kaldırım taşları.
Binlerce kez vurulurum, senin vurduğun yerden.
Ufalanırım parça parça.
Isıtmaz bir çay yudumu bile,
Balkondaki çiçeklerim kurur,
Ellerinle suladığın.
Sen gidersen,
Ellerim, ayaklarım, gözlerim, saçlarım gider,
Bu beden gider,
Çökerim arkandan bir bina gibi,
Depremim sen olursun.
Haydi! Tut ellerimden,
Bitmeden baharlarım,
Tükenmeden sevdam,
Şimşekler çakmadan, fırtınaya dönmeden,
Hayallerim deprem gibi yıkılmadan,
Duygularım dağların doruğu gibi,
Kar olup erimeden,
Tut ellerimden,
Yoksa senden önce ben giderim bu şehirden.
