Yüce türk milletine :
Bunca acının , bu kadar kavrulmuşluğun arasında. Haysiyeti alçalmış , vicdanı kaybolmuş memleketimin topraklarını yangınlarla donatmış insanlara ne diyeyim ben ? Nasıl bahsedeyim kor gibi yanmış ağacın geçmişte kalmış yeşilliğinden. Daha nefes alamazken elimde neyi tutuyorum ki güzel insanlarıma sabret diyeyim. Soranlara az kaldı diyorum. Güzel şeyler yazacağım. Belki de hâlâ çok uzaklarda. Fakat biliyorum eminim bu ülke yeniden yeşillenecek. Filizlenecek. Ben sizden daha inatçıyım . Yaşadım, yaşayacağım. Kaçmayacağım . Kaç fabrika kurarsanız kurun. Kaç kadın ölürse ölsün. Kaç çocuk ağlarsa ağlasın. Ben kendimi katledecek olsam bile terk etmeyeceğim. O filize su olacağım. Güneşte gölge , karda kışta hırka olacağım. Bir gün ölecek olursam sizden son arzum . Onu bu kadere terk etmeyin. Özüdür delicesine, özgürce yaşamak. Daima da öyle oldu. Dalgalanacak o kırmızı. Sonsuza değin. Yeterki sen dik dur biz dik duralım. Yılmadan usanmadan. Göklerde ki bu taht inmeyecek yere. Unutma. .