sevginin yumuşak kucağında
hayatı emmek isterdim rabbim;
duru, ılık, akışkan.
oysa ağzımı açsam; taş
gözümü yumsam; taş
düş kırıklıklarından ağrıdı ömrüm.
bir insan kalbi kaç okka çeker rabbim?
yormadan ve yorulmadan
nasıl taşınır kalpler kalplere?
neden dağları sırtlamaktır yaşamak?
nasıl taşınır alpler alpler’e…
ağlayabilsem keşke.
bir sevginin kucağında
yormadan yorulmadan…
bir sevginin kucağında hayatı emmek…
