izlerim düş halinde
ve oturmuşum bir taşa
dünyanın temelindeki köşe taşına
kana kana içsinler diye beni
kan diye bedenimi
altından bir tebessümle
bir süre bekledim.
ardından yükselişe
bir iz uğruna
kurban edildim.
kurban düştü yere
ve yolmuşum bir aşka
koparılmış bir kamışın
tamlığa özlemiymiş sesim.
gündüz yaşam, gece ölüm
bir ömür bekledim.
ardından yükselişe
bir iz uğruna
yeniden…
kurban edildim.
özümün muhtaç olduğu tene
ve ölümü bile sunan renkle
kanımdan içtiğiniz iksiri
üç harf, beş noktayla yaptım.
doya doya için!
ve açın tüm kapıları diye
siz gelmeden
ben çaldım.
tak! tak!
diktiği ağacın gölgesinde
kendi gölgesini unutan
bir insanlığadır yemişim.
ve işte böyle…
kurban edilmişim.
