Ruhumda bedbaht bir yalnızlık demleniyor
Zihnim yer vermiyor sen’li sözcüklere
Kalbimin hafızasıyla hatırlamaya çalışıyorum seni
Her düşüncemde kanıyor yüreğim
Sabahında aklanan siyah saçlarım beyazla nikahlanıyor
Bir bakışına ömür vakfeden ben
Sen ise kederi yoldaş ettin bana
Sensizlikten yazılan her sözcük sırtımda bir kırbaç misali
Belim bükük yüküm ağır kanıyor tenim şakaklarından süzülerek
Baksana nasıl da bakışlarının dinmeyen yağmuruna tutuldum
Şimşeğin bulutu tehdit ettiği gibi
Gülüşlerin tehdit ediyor beni menzilimde umut ekerek
Yapma etme bırak artık duraklarımda gezinmeyi
Tükendim artık açmayacak bir çiçeğe bakmaktan
Doğmayacak güneşten
Ve mevsimi bahar olmayan aylardan
Oyunculuğunu yapmadığım sahneye çıkmaktan yoruldum
Yoruldum perde arkasından seni dillendirmeye
Bu ızdırabı dindirmek için daha kaç sahne oynamam gerekecek
Yaşadığım duygunun eziyetini ifade edecek bir alfabem yok
Gırtlağına kadar hüzünle doluyum
Şimdi sen söyle hangi mürekkebin rengi çiçek açacak
Tüm hislerim sakat artık
Yol alamaz ebedi kötürüm
Bu yüzden kapattım artık tenimin tüm fermuarlarını
Hücrelerim birer düğme iliği
Eskimiş bir cekette ben ilik olayım sen düğme
Gece gündüz demeden geçsen içimden benim
İlikle ceketi biz olalım senle ebedi …
 |
YanıtlaYönlendir |
