Issız tarlalar boyu yalpaladım. Kâh üşüdüm, kâh yandım. Bir yabani armut ağacı gölgeledi beni. İçim bom boş…
Başka başka tarlalara gittim. Yine yok yine yok…
Uzun topraklı yoldan eve doğru yürüdüm. Yol dar, yol tozlu, yol haşindi. Sağında solunda birden çok yabani armut ağaçları vardı. Bu ağacın bende apayrı yeri olmuştur her zaman. Rahmetli ninem azgın bir yağmurda ekin saplarından çadır yapıp, yabani armut ağacına dayamıştı bizi. Böylelikle kurtulmuştuk sele kapılmaktan. Yağmur dinince bir atlı gelip bizi atına atıp köye götürmüştü. Tehlikenin verdiği adrenalin yerini neşeye dönüştürdü.
Kafamda dolanan anı, yığıntısının arasından yola baktım. Yolda ne çok geçmişim vardı. Ne çok annem vardı. O her yerdeydi.
Gözlerim buğulandı. Gözyaşlarım akıp akmamak arasında gitti geldi.
Yolda bu kadar çok geçmişim varsa, bir o kadar da evde vardı.
Evin tahta kapısını hoyratça açtım. Önceden olduğu gibi anneme seslenemedim. Onun yokluğunu hiçliğini tüm hücrelerime kadar kanıksamıştım.
Fakat nedendir bilinmez, annemin ellerindeki hamurları ovuştururken ki hayali, mutfaktan çıkıp, bana gülümsemesi, ’geldin mi?’’ Demesi beni fena halde sarstı.
Yüreğim sıkıştı. İçimi kara bulutlar sardı. Her an her yerden onun hayali çıkıyordu.
Ölüm biz dünyadayken sevdiğimizin yok olmasıydı. O hiç gelmeyecekti. Onu bir kere dahi kanlı canlı göremeyecektik. Bu düşünceler nefesimi tıkadı. Kendimi dışarıya zor attım.
Evet, o yok olalı tam iki koca yıl olmuştu. Başlarda kabullenemedim. O bir gün bir yerlerden çıkıp geliverecekti. Aylar ayları kovaladı. Bu seferde ona beni bırakıp gitti diye öfke duymaya başladım. Aylar var ki onu affetmekte zorlanıyordum. Zaman her şeyin ilacı derler. Evet, haklıydı atalarım. Zaman geçtikçe derdim başka başka hallere bürünüp karşıma çıkıyordu. Her hali zaman içinde atabiliyordum.
Ve maalesef gün geldi, ölümü, yok oluşu kanıksadım. Artık o yüreğimin taa derinliklerindeydi. Zaman zaman onu çıkarıp hüzünlere gark olmuyor değilim. Yokluğu ilk günkü tazeliğini yitirmemiş olarak karşımda duruyor. Acıtıyor, incitiyor fakat yola devam ediyorum.
