Hangi kutsal kitap yazdı yaşadıklarımı
Söze uyandım, âşık olmadan
İhanetin yalnızlığını yaşadım
Akşamları kovdum ömrümden gözü açık uyudum
Karanlığı yaşamadıklarıma saydım
Olmayan sevgilileri bekledim köprübaşlarında
Gelmeyenlere sitem etmedim
Hikâyeler uydurdum, Şiirler yazdım olmayan sevgiliye
Ve gelsin diye köşe başlarında bekledim
Gelmeyen mektupları okuyup
Satır, satır ağladım
Islanan yaprakları sakladım nemli, nemli
Oysa cümle kuşları eğitmiştim aşkımla
Hepsi Kaf dağında samur
Nerede Muhammed’in Ebabil kuşları
Nerede kuzgun
Hangi kutsal kitap yazdı yaşadıklarımı
Görmedim elmayı uzatan yılanı Ve tanık olmadım ilk yalana
Korkulu bir rüyadan uyanır gibi
Bağırarak doğdum anamdan
Günah tarlalarından geçtim rastlamadım şeytana
Ezildikçe yakıldıkça tohuma durdum
Şuursuzca çoğaldım ölüme inat
Kendimi buldum yetim ocaklarında
Ey tutsağı olduğum yaşam Niçin kaçarsın benden?
Uzun gecelerde yıldızlara ağladığıma tanıktır karanlıklar
Sarp kayalıklarda ıssız mağaralarda gerilla misali
İşaretler koydum alevlere
Ve sulara boğdum yarattığın yangınları
Acım Renkli kalemlerinizin eseriydi
Yakmıyordu tenimi ateşiniz
Kesmeyen bıçaklarınız gibi
Duygularımın eseriydi
Yalnızlığımı haber vermeyen kuşlar
Ve kondukları kuru dal bilmez miydi?
İncindiğimizi
Ve çarpışarak toprağa düşerken
Tek yaralı tanık bıraktığımızı
Sorsun yarınlara diye
Bunca mücadele ve eziyet neden
Yine yalnızdım ve bilinmiyordum
Beyaz bir defter yaprağında
Kitaba dönüşmek umuduyla sararırken
Niçin gitmiyor karanlık?
Nerede uzun güneşli günler?
Niçin görmüyorum kokladığım çiçekleri?
Halı altına süpüremem ki yaşadıklarımı
Ben işlemedim ilk günahı Ve söylemedim ilk yalanı
Yazılmayacaksa masumiyetim Niçin okunur kutsal kitaplar
Saflığımı haykırıyorum
Beyaz bir sayfa gibi
Yazılsın yaşadıklarım sararmadan
Doğarken haykırdığım
Ve ölürken ağladığım
Unutulmasın
Sıkı sıkıya sararken toprak
Bedenimi
