SENSİZLİK KOĞUŞU
En zifiri gecede gün yetimi karanlıkta,
Sensizlik koğuşunda volta atmaktayım.
Dokunma ümidimin kırgın kanatlarına,
Aklımın saatleri duruyor sende,
Susmaların en koyu muhabbetinde.
Fikrimi bağlayıp hayaline,
Takvimleri saatlerle aşmaktayım.
Issız gecelerin düşünde kaldı,
Çiy taneleri gibi ışıldayan umutlarım.
Kirpiklerimde susarken cümlelerim,
Yüreğine mısra mısra dağıtmaktayım.
Kelâmın yüreğe yetmediği yerde,
Sesine soluğuna kibrit çakmaktayım.
Hasreti buğulanmış ateşli bir yasakta,
Bil ki her gün ölmekteyim.
