Her şeyimi aldılar elimden,
Bırakın nefesim bana kalsın.
Solumak lüks olmasın artık,
Bir nefeslik huzur bile yalan mı?
Gözlerimde titreyen karanlık,
Göğsümde bin tonluk yas var.
Kalbim; içime sığmayan bir çığlık,
Kendimden bile saklanır hâlim var.
Biri “geçer” diyor,
Ama zaman da geçmiyor…
Saatler değil, sancılar büyüyor,
İçimde biri var – kaçamıyorum.
Dizlerim bükülüyor yok yere,
Beynim savaşta, bedenim esir.
Ve siz hâlâ diyorsunuz: “bir şeyin yok.”
Oysa ben her şeyin tam ortasındayım.
Korkmayın görünce birini düşerken,
O savaş veriyor, göremediğiniz bir cephede.
Her şeyini kaybetmiş biri için,
Bir nefes bile mucize demek bazen.
