İyilik mahiyeti itibari ile her zaman iyilik olsa da, sana iyilik olan karşı tarafa olmayabilir.
Misalen; bir annenin bütün iyi niyetleri ile evladı zahmet çekmesin diye her şeyi onun önüne hazır bir şekilde koyması, anne açısından iyilik olarak görünse de çocuk için kötülüktür.
İyilik insanlık sanatıdır, yapanı da yapılanı da mutlu etmelidir. İyilik yaparken karşı tarafın gururu incitiliyorsa yapan kendisini iyilik yapmış saysa da öyle değildir. Bu vicdan susturmadır, ego tatmin etmedir.
Şöyle bir söz okumuştum dikkate değer: “ iyilik yapar gibi görünmeyin, iyilik yapın görünmeyin. “
Madem ki her şey neden-sonuç zinciriyle birbirine bağlı, yaptığımızın sonucunu ve karşı taraf olan etkisini de gözardı etmemek gerek. Ameller niyetlere göre değerlenir ile inşirah bulmaya çalışsakta mahiyeti ile de sonucu ile de iyilik olmasına özen göstermeliyiz.
Ve şu da unutulmamalıdır ki başkasına iyilik yaparken kendine de iyilik yapmalı insan (zor duruma düşmemeli) çünkü kişi ilk kendinden sorumludur.
