Yorgun bir şehirim ben bu gece.
Kaldırımlarımda gidenlerin ayak izleri.
İmkansız umutlar yanaşır her sabah limanlarıma.
Gün batımlarımda kalkan trenler, kanlı canlı cesetler götürür uzaklara.
Rahmi, kalabalık yalnızlıklarla dolu,
Balık istifi bir şehirim ben bu gece.
Ürkek aşıklar sevişir zifiri gölgelerimde.
Köprü altlarımda bir şişe günahı üç kişi pay eder.
Fahişe ruhlar satılırken pazarlarımda,
“Alan razı, satan razı. Sana ne!” der, kınayanlara,
dar sokaklarımın esmer çocukları.
İstanbul’um ben bu gece.
İçmeden,
Kafam bi milyon.
Dur kalklarım ömür törpüsü,
Şefkat bulutları volta atar sol yanımda.
Denizim, lodosta aşık, poyrazda öfkeli…
