Bir düş gördüm: Belemedik’in berisindeki günebakan tarlalarından birinin kıyısında durmuş, günebakanları izliyordum. Yanımda yoldaşım vardı. Neden sonra “Yaşamın anlamı güzelliktir.” dedim. O, tatlı tatlı gülümseyerek “Güzelliğin anlamı yaşamdır.” diye yanıt verdi. Günebakanlar Güneş’in gökyüzündeki konumuna göre başlarını çevireduruyorken, biz oracıkta dinelmiş, uzak geçmişe değgin yaşantıları anımsıyor, yitiklerimizi özlüyor, gelgelelim kopkoyu bir umutsuzluğa düşmeksizin varolanları koruyup savunarak kurtarma umarları üzerinde düşünüyorduk. Bir ara yoldaşım “Günebakan neden Güneş’e bakar?” diye sordu. Ben “Güneş yaşamdır, yaşamsa güzelliktir. Günebakan bir ‘güzelseverlik anıtı’dır. Gerçekte günebakan ile Güneş, iki güzelsever olarak bakışmaktadır.” diye yanıtladım.
Ötedeki ağaçlıkta kuşlar ötüşüyor, takılgan bir esinti burunlarımıza önce birtakım şaşılası kokuları, sonra buram buram burcuları çarpıyor, kulaklarımıza uzaktan uzağa bir çaycığın dinginleştirip dirlik veren şırıltısı geliyor, gökyüzü arada bir bulutlanıp bulutlar Güneş tekerini örtüverince günebakanlar şaşkın şaşkın donakalıyordu. Biz iki gönüldeş ya da yoldaş, güzellik ile tümlük duygularıyla yaşam içre bambaşka bir yaşamdaymışızcasına evrenin uçsuzluğunu, sürevin sonsuzluğunu iliklerimizde duyarak, ancak, kıpıyı yakalamış, yakalayan, gerçeklik duygularını yitirmeyen kişiler olarak – bize gülümsüyora benzeyen – günebakanları gözlüyorduk. Yaşam – ilk kez – olması gerektiği gibiydi. Ah, bu düş gerçekleşseydi ne olurdu!
ÖZGEÇMİŞ
1976’da, Adana’da doğdum. İlkokulu, ortaokulu, ortaüstokulu özdeş yerleşekte bitirdim. Çukurova Üstokulu Tutumsal, Yönetsel Bilimler Kolu İşletme Bölümünün 1998 çıkışlısıyım. 1999’da, Amasya’da “kısa dönem eğitim çavuşu” olarak görev yaptım. 2015’te başladığım Anadolu Üstokulu Açıköğretim Bilimliği Türk Dili ile Yazını Bölümünü 2019’da bitirdim. Adana’da yaşamaktayım. Amasya’dan Adana’ya döndükten sonra bana akça kazandıracak bir iş bulamadım. (Şimdi evde çevirmenlik yaparak ya da ona benzeyen bir iş görerek geçimimi sağlamak üzere arayış içinde bulunuyorum.). Gelgelelim bana göre “yaşama”, gerçek, tek işimizdir; dahası, ben çalışkan, iyilikli bir kişiyimdir, demek boş durmam, yalnızca iyilik yaparım. Nitekim örneğin öteden beri dille, yazınla ilgileniyor; son yıllarda – daha çok – deneme, kısa öykü ile yır yazıyorum. Yad dilim İngilizce, ökdilim Türkçe. Dilimden anlaşılacağı üzere, doğru, öz Türkçe yanlısıyım; dahası, dile en çok özenin gösterilmesi gerektiği kanısındayım. Okuma-yazmanın yeğleştirici, kıvandırıcı, kimileri içinse sağaltıcı etkilerinin var olduğunu pekiyi bilmekteyim. (Özengen dilci-yazıncıyım. 2011’den başlayarak Çağdaş Türk Dili’nde, Kutlu Yazarlar dergisinde, Türk Dili Dergisi’nde, Türkçesi Varken… ağ bölgesinde, Yeni Adana günyazısında… yapıtlarım yayımlandı. [Açıköğretimle ilgili bir yarışmanın okunmacında bir denemem yer aldı.]. 2013’te Elde Var Yalnızlık-adlı öykü okunmacım çıktı. 2015’te Özden Söze adını taşıyan deneme okunmacım yayımlandı. 2016’da Etyemezlik-adlı araştırma-inceleme okunmacım basıldı. Gene 2016’da Umut Yaşamın Öbür Adı adıyla bir anlatı okunmacım çıktı. 2017’de beşinci okunmacım, ikinci öykü okunmacım olan Yazdan Artakalan yayımlandı. 2019 Cumba öykü yarışmasında Yağmur Sıcağı-adlı kısa öykümle “özendirmelik” kazandım. [Söz konusu öykü, o yarışmanın okunmacında bulunmaktadır.]. Okumayı, yazmayı, ayrıca çevirmeyi sürdürüyorum.). Doğa tutkunuyum. Yılkıtüketmezim. Araştırmayı, eleştirel, sağlıklı bir biçimde düşünmeyi, giderek kuram oluşturmayı, gülüntüçizi çizmeyi, ışıkçizi çekmeyi, öğrenmeyi, yürümeyi… severim. Güzelsiz, kötü, yanlış hiçbir nene yoğum. Demek gerekli, yararlı, dokuncasız biriyim; öyle kalacağım.
Gökhan Çağlayan
2024 Gücüğü
Seyhan
