kitap senin olduğundan kutsal
ve şiir de senin olanınsa
dolaylı da olsa kutsaldır.
ama bu dünyada tehlikeli sözler bunlar
geliyorlar…
işte beni,
sana yaklaştıran
basamaklardan indirmeye geliyorlar!
tak!
tak!
kendi ellerimle diktiğim ağaca
beni meyve etmeye
çıktığım basamağı
altımdan itmeye
geliyorlar!
tak!
artık ne aydınlık ne karanlık
ayrılır birbirinden
namusu bağlamayanlar için ip’ten
bir tene ve kadınlığı üstün göremediğimden
erkekliğe..
izm’lere de bağlanamadım.
yine geliyorlar..
bu sefer sağdan,
soldan,
geliyorlar…
olgunlaştığım bu daldan
beni koparmaya
ve yeniden
yediden indirip
tabağına koymaya
geliyorlar!
işte yine başladığım yerdeyim.
dalından koparılmış iştahla
çalan kapını en alından
bir meyveyim.
ve günahı boynuma değil
günahı boynuma asılan ipindir!
bu yüzden
bana ait olmayanı
sana sunmaya geldim.
tak!
tak!
gölgem dahi buna şahittir!
bilirler sorgu melekleri
sevabımın bile terazide
üstünlüğünü istemem.
çünkü yamuk olan her şey
ürkütür beni…
ve gölgem yine şahittir ki
işlediğim tek günahın
yalnızca sen oluşuna.
bundandır tüm kaçışlar
harcamamak için kefeni
takıntılarım uğruna…
sevgilim!
çok yakın bir zamanda
bir daha dirilmemek üzere
çıktığım bu yerden
yeniden düşeceğim.
birliğimin meyvesi armağanımı
yaşayış’ına duyurduğum ışık’ımı
ve aşk’ımı
hatta tüm adlarımı..
ellerinle doğurduğun ölümüm için
gölgem’iz huzurunda
sana feda ediyorum!
