Her gün çevremizde ,yanımızda ,yanı başımızda ,ailemizden birileri ölüyor. Bu bildiğimiz bir ölüm değil. İşte Azrail’in gelip canını alması ,mezara konulması falan değil. Ruhun ölüyor. Yanındaki bazen sessizce bazen çığlık atarak bazen göz yaşı dökerek bazen altmış kilolardan kırk kilolara düşerek yavaş yavaş ölüyor. Ve bunların hepsi yanı başımızda oluyor. Bunu biliyoruz, görüyoruz ama hiçbir şey yapmıyoruz . Neden bir insan senin gözlerinin önünde ruhunu teslim ederken bir şey yapmıyorsun ? Neden ellerini ona uzatmıyor, neden yanında tek bir gece bile kalmadan derdiyle ağlamıyorsun? Neden bildiğiniz tek şey ‘Boş ver kanka .’ ya da ‘Sen güçlüsün , halledersin.’ demek ? Halledemiyor. Gözlerinizin önünde biri yok oluyor ve siz iyi olanlarla ,ruhu ölmemiş olanlarla ilgileniyorsunuz. Başımız sağ olsun . Yine az önce biri daha öldü . Ama hiç birimizin ruhu duymadı.
