Yüksek yüksek tepelere ev kurdunuz da ne oldu yani?
Birini oraya attınız birini buraya.
Biri yağmurda ıslanırken, diğerini güneşin altın da yaktınız.
Babamın bir atı olmadı mesela.
Biz dolmuşla gittik her yere.
Herkes herkesin yollarını biliyordu artık.
Navigasyan denen bir icat vardı.
Ama kimse bilse de gelmiyordu.
Uçan da kuşlara malum olsa da olmasa da ben yine annemi özlüyordum.
Hem annemi, hem babamı özlüyordum da köy de bahanesiydi.
Aşrı aşrı memlekete kız vermeden önce, ne öğretmedin ya kızına?
Aşrı ne demek?
Hor görmek ne demek?
Annemin bir yelkeni olmadı mesela.
Açamadı da gelemedi de.
Uçak korkusu varmış, yükseklik korkusu varmış.
Herkes yeni yeni fobiler öğrenmiş.
Hayatta en kolay bahane korkuyorum demek mesela.
Birçok şeyi yapmak varken, yapmamak en kolayıydı.
Annemi, babamı özlerken yanında çok şey vardı mesela.
Balkonda ki saksıdaki çiçek,
Ökçesine basılmış bir ayakkabı,
Üstü tozlanmış bir teyp.
Kuşlara malum olsa ne yazardı, malum olmasa ne.
Yine özlüyordum.
Evet köyü de özlüyordum,
Evet annemi de,
Evet babamı da..
Yüksek yüksek tepelere ev kuranlara çok kızıyordum mesela.
Aşrı memlekete kız verenlere, hor görenlere.
Yelkene de kızıyordum, ata da.
Yolu bilene de kızıyordum, bilmeyene de.
