Yaşantıların bulanıklığı, deniz dalgasının gemiyi savurması gibi,
teker teker vuruluyor sevenler;
damgalanıyor enselerinden,
enselerinde dövmesi izlerinin.
Gündüzünü aydınlıkla geçirenler şanslıydı.
Ben, gözünün çevresindekilerden tanırım yaşadıklarını.
Bir ekmeği koklayıp, koparıp yemeğe benzer.
Ne zamandır yolculuklarda kendimi görür buluyorum;
maviliklere vuruluyorum,
iç çekişlerinle ayılıyorum.
Kıyılarımda zaman geçmiyor bazen,
ve buna inat, bacaklarımdaki huzursuzlukla savaşıyorum.
Seslenişlere nöbet tutmuyorum ne zamandır,
ya da seslenmelerim boğazımı acıtmıyor çığlığından.
Her şey yerli yerinde,
her şey olması gerektiği gibi.
Vazomdaki güllerimi kokluyorum,
benim olmayan dikenleri ayıklıyorum.




Çok anlamlı bir şiir olmuş kaleminize sağlık.
Harika çok dokunaklı..Başarılar dilerim