Nasılda gözlenir yolun bilsen
Pencerem kapanmaz odalarda
Dünya herkesin o küflü dünyası
Döner etrafımda aldırmaz bana
Saat hep vaktinde vurur, ne ağır
Ne çevik hep makine vakarında
Omzumda derin bir acının gölgesi
Ölmekteyim bilmezsin yokluğunda
O gün o hasretle beklediğim gün var ya
Hani sen matem giysilerinde, burkulduğum
Yüzümün kasırgalarda çöp gibi uçtuğu o günde
Bakışınla kanatıp dönüp arkana uzaklaşınca
Hep o gündeyim
Çatırdatır yüreğimi yalnızlığım
Kırılgan öter sabah kuşları
Yazgımı çizdiğin o karanlık gündeyim
Hep o gündeyim
Toprağında çürüyenleri bildim
Sesimin boğumunda ağlayan göğü
Dağ başlarında sonu hazin eşkıyayı
Bilirim yani neyse bu hayat işte
Dirisini de gördüm ölüsünü de
Kendimden bilirim sen de bilirsin beni
Faydası yok ikimize de
Hayat işte yokluğun bir de
Hep o günde…
