Karacaoğlan 17. Yüzyılda Osmaniye ili Düziçi ilçemizin farsak köyünde dünyaya geldi.
Günümüze ulaşan 500’e yakın eseri bulunan Karacaoğlan şiirlerinde aşk, doğa, ayrılık, gurbet, sıla özlemi ve ölüm konularını işlemiştir. Duygularını, yaşadıklarını; içten, gerçekçi ve özgün bir dille anlatan Karacaoğlan, Türk aşık edebiyatına yepyeni bir söyleyiş biçimi getirmiştir. Doğa benzetmelerini çokça işleyen Karacaoğlan. Çok yalın ve temiz bir Türkçe kullanmıştır. Kendisinden sonra gelen birçok ozanı da etkileyen Karacaoğlan, yaşadığı çağda yetişmiş başka saz şairlerinin tersine, dil ve ölçü bakımından Divan Edebiyatı’nın etkisinden uzak kalmıştır. Anadolu insanının o çağdaki günlük konuşma diliyle Türkçe yazmıştır. Kullandığı Arapça ve Farsça sözcüklerin sayısı azdır. Yöresel sözcükleri ise yoğun bir biçimde kullanmıştır. Deyimleri ve benzetmeleriyle halk şiirinde kendine özgü bir şiir tarzı kurmuştur. Bu da onun şiirlerine ayrı bir hava katmıştır. Karacaoğlan, halk şiirinin geleneksel yarım uyak ve zaman zaman da redifi kullanmıştır. Hece ölçüsünün 11’li (6+5) ve 8’li (4+4) kalıplarıyla yazmıştır. Bazı şiirlerinde ölçü uygunluğunu sağlamak için hece düşmelerine de yer verdiği görülür.
Dünya literatüründe önemli bir yer edinmiş olan Karacaoğlan’ın Şiirleri; başta İngilizce, Fransızca, Almanca ve Rusça olmak üzere çeşitli dillere çevrilmiş olup, Almanya ve Azerbaycan’da doktora tezlerine konu olmuştur. Türk dünyasında önemli yere sahip olan Karacaoğlan Şiirleri türkü olarak çağrıldığı gibi çeşitli makamlarda şarkı olarak da bestelenmiştir.
• Şu Yalan Dünyaya Geldim Geleli.
• Var Git Ölüm
• Yürü bire Yalan Dünya
• Bir Ayrılık Bir Yoksulluk Bir Ölüm
• Elif
• Can Vermeye Dermanım Mı Var
Gibi 500’e yakın eseri günümüze kadar ulaşmıştır.
