Zaman geçiyor, sanki ben içinde değilim,
Gün bitmiş, akşam olmuş.
Sarılsana,
Kırılsın şu yalnızlığımın kemikleri,
Oysaki bulutlara doğru gitmiştik göğsünde uyurken,
Dahası yaşama tutunduğum yer göğsünün altında atan kalbinin sesiydi.
Bedenime nüfus eden kokun,
Yazılmamış şiir gibi gözlerin.
Sana sarılarak uyuduğum geceler aklımda hep,
Ama payıma düşen.
Dağınık bir yatak yarım bir kalp,
Şimdi, bir yolculuk düşündeyim,
Kokunla sarhoş olup, göğsünde uyuyakalmak gibi.
Yanaklarından süzülüp, gülüşünün kıyısında mola vermek gibi,
Şimdi özlediğim yerden uzanıyorum sana.
Sen bilmeden…
Söylesene uyku tutar mı?